یکی از منتقدان صحبتهای نماینده ویژهی ایران در امور افغانستان، عطا محمد نور، عضو شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان بوده است. او که پس از گریز از چنگ طالبان، به سبب خشم شدید مردم، کمتر ظهور و بروز رسانهای داشته است و فعلا بین ترکیه و دبی در تردد است، در اینباره گفته است؛ «سرزمین ما منبع تولید نیروی نیابتی و قلمرو حاکمیت دیگران نیست که از آنجا دستور صدور نیروی انتحاری[استشهادی]را سر دهند.»
استاد عطا دیروز(چهارشنبه، ۱۸ بهمن/دلو)طی توییتی نوشت؛ وضعیت مسلط شده در افغانستان نتیجه توطیه بزرگ ملی و بینالمللی و حاصل تصمیم نادرست توافقنامه دوحه است. او افزوده؛ «سلطه طالبان به حدی سرزمین ما را دچار افت سیاسی کرده که دیپلومات ارشد یکی از کشورهای همسایه ما بر سرزمین ما حس تملک میکند.» وی در توییت خود تاکید کرده است؛ این امر هرگز به مفهوم آن نیست که کشور ما قلمرو تصمیمگیری دیگران باشد.
عبدالعلی بهسودی اصل فعال سیاسی و روزنامه نگار دربارهی این سخنان آقای نور به خبرنگار ما گفت: وقتی بزرگان ما حس تملکشان به ویلاهایشان در دبی و ترکیه و ایران و دگه جاها بیشتر از شهر و دیار افغانستان باشد، حق ندارند چنین ادعاهایی داشته باشند. وی تاکید کرد؛ استاد عطا امیدوار است در دعوای ریاست بر حزب جمعیتی که پارچه پارچه شده است پیروز شود، لذا سعی در بازسازی چهرهی خود نزد مردم افغانستان دارد. او آن شبی که بدون شلیک یک تیر از مزارشریف خودش را به پل حیرتان در مرز ازبکستان رساند باید چنین سخنرانیهای جذابی میکرد تا مردم را به مقاومت وادارد. این حرفها از سوی ایشان و سیاستمدارانی چون او یک تلاش تازه است تا شاید مردم دو دهه خدمتگزار "دیگران" بودن آنها، جمعکردن پول و پیسه، تجملگرایی و...در آخر هم گریز باورنکردنی آنها از مناطقشان، از وطنشان و سپردن مردم به جلادان طالب را فراموش کنند.
استاد عطا محمد نور اما در توییت خود یادآوری کرده است که؛ وضعیت امروز سلطه نامشروعی است که هرگونه تعامل با آن به مفهوم نادیده گرفتن مطالبات برحق مردم افغانستان و حمایت از یک گروه ستمگر و ضد حقوق بشر، آزادی، عدالت، برابری و همدیگرپذیری محسوب میگردد. وی گفته است: «طالبان نیروی مزدور، هراسافگن و حامی تروریزم اند، خاصیت بالطبع خودشان است و ربطی به افغانستان که تاریخ درخشان و پُر افتخار دارد و مردم آن که آزادگی و سربلندی از اوصاف بارز آنان است، ندارد.»
عبدالعلی بهسودی اما بر این باور است که استاد عطا در این موضعگیری تلاش کرده است با یک تیر چند نشان بزند. او میگوید؛ استاد از یکسو بهسختی تلاش دارد تا عنوان رهبر، حزب جمعیت را از آن خود کند و رقبایش را کنار بزند. از سوی دیگر هم وی از هر فرصتی استفاده میکند تا پس از نشر تصاویر تاسفبار از فرار کاروان منتسب به ایشان بر روی پل حیرتان، آنهم درست زمانی که طالبان بدون کوچکترین مقاومتی وارد مزار شدند، چهرهی خود را بازسازی کند. حتما استاد عطا یقین کرده است مردم آن روزها، قصرها و داراییهای عجیب و غریب امثال وی را از یاد بردهاند و حالا میتوان در همسویی با موجها به صحنه برگشت.
بهسودی در پاسخ به خبرنگار ما که پرسیده بود چرا مردم باید در گفتههای چهرههایی چون استاد عطا تردید کنند؟ گفت؛ آقای عطا هشدار داده "افغانستان قلمرو تصمیمگیری دیگران نیست" ولی باید به ایشان یادآوری کرد، بیش از دودهه دیگران دار و ندار و ننگ و ناموس افغانستان را جلوی چشم شما بردند. آن موقع "دیگران" خوب بودند؟ چون شما کمیشنکارشان بودید و پیسههای کلان سهمتان میشد آن دیگران خوب بودند؟ اما این دیگران چون پیسه ندادند، چون شما را مهره سوخته میدانند و چون شما را به خاک خودشان راه ندادند، بد شدهاند؟
در فرازی دیگر از توضیحاتش این منتقد سیاسی افزوده است؛ اینها اگر واقعا از دخالت دیگران در افغانستان ناراحت بودند، خودشان همراه امریکاییها شریک دزد و رفیق قافله نمیشدند. وضعیت تباه و تاریک امروز در افغانستان، حاصل فرصتطلبیهای امثال ایشان است. نامخدا هنوز هم در فکر مال و منال خود استند. چنانچه اینقدر دلسوز افغانستانند، با اینهمه تجربه در ویلای دبی چرا رفتند؟ اگر حسیب قوای مرکز و خالد امیری میتوانند در سنگر هندوکش باشند، اینها چرا نیستند؟
این ژورنالیست درپایان صحبتهایش تاکید میکند؛ اینبار ملت افغانستان نباید بگذارند آنها که هربار این کشور را با همه اقوامش و با مردم هردمشهیدش خرید و فروش میکنند و جز حرف و ادعا دگه کلام و دستاوردی ندارند باز مدعی قدرت باشند. بس دیگر، اینبار مردم هوشیار شدهاند و این قسم نفرات بجای ادعای دفاع از استقلال افغانستان باید به فکر دفاع از خود در دادگاههای مردمی باشند. جایی که با داوری قاضیهای عادل محاکمه شوند و به مردمی که به خاطر زندگی فرعونی آنها زیر شلاق و تحقیر طالب، دربهدر و خاکبهسر شدند، جواب بدهند. https://panjshirnews.com/vdcb.5bfurhb09iupr.html
panjshirnews.com/vdcb.5bfurhb09iupr.html