با قدرت گیری طالبان در افغانستان ذیل توافق دوحه، شاهد تقویت T.T.P یا همان گروه تحریک طالبان پاکستان توسط حکومت خودخواندهی طالبان بودیم، به گونهای که گزارشگران سازمان ملل در خصوص نفوذ تحریک طالبان در بخش بلوچ نشین ایالت بلوچستان پاکستان و افزایش تحرکات امنیتی حول خط دیورند گزارش دادند.
با تشدید تحرکات نظامی این گروه تروریستی، حمله به اماکن نظامی پلیس و ارتش پاکستان و کشتار در ایالت خیبرپختونخواه در سایه حمایت طالبان افغانستان، برخی تحلیلگران معتقد بودند این تحرکات TTP یا منجر به تجزیه پاکستان خواهد شد یا سازمان اطلاعات ارتش پاکستان موسوم به ISI شرایط سقوط طالبان افغانستان را فراهم خواهد کرد.
حمله هوایی ارتش پاکستان به کابل و کشته شدن احتمالی نورولی محسود، رهبر T.T.P در راستای تضعیف طالبان پاکستان و هشدار دادن به طالبان افغانستان برای متوقف کردن ترورها و تبعا تجزیه پاکستان به شمار میرود. بیگمان این حمله ماحصل تجزیه و تحلیل دقیق ISI است، مقامات پاکستان به درستی مخاطرات امنیتی و متعاقب آن خدشهدار شدن تمامیت ارضی کشورشان را درک کردند و حمله هوایی پنجشنبه شب نیز جنبه بازدارندگی داشته است.
نفود تحریک طالبان با حمایت کابل در ایالات بلوچستان پاکستان، گرچه توفیقی برای همراه کردن گروههای سکولار مسلح بلوچ نداشت، اما در راستای ناامن کردن منطقه جنوبشرق ایران، بر روی تسلیحات، نحوه عملیات و راهبرد گروههای افراطی مانند "جیش العدل" تاثیر زیادی داشته است.
از طرفی کارشناسان دیپلماسی آب معتقدند که طولانی شدن مناقشه هیرمند، منافع ایالات متحده آمریکا را تأمین میکند، به همین دلیل کاخ سفید پس از جنگ سرد یکی از طرفهایی است که بیشترین سرمایهگذاریهای آبی و کشاورزی را در افغانستان انجام داده است.
از سوی دیگر با روی کار آمدن مجدد طالبان در افغانستان، شاهد اشاعه توهم نوعثمانی اردوغان نیز بودیم که با بهرهگیری از رویکرد جنگ آب منطقهای اسرائیل و با مشارکت مالی قطر در حال تکمیل ضربتی سدهای افغانستان است. طالبان در حوزه هیدروپلیتیک از گذشته با کمک متحدان خود، رسما جنگ آب منطقهای علیه ایران و بهتازگی پاکستان و کشورهای آسیای مرکزی را پیشبردهاند.
آنها با تکمیل تدریجی این سازهها بر روی سرشبکههای حوضههای آبریز هیرمند، هریرود، آمودریا و کابل، امنیت آبی، غذایی و زیست محیطی کشورهای پیرامون خود را به مخاطره انداختهاند. چالش مهمی که مقامات ایران درک درستی از وسعت و شدت فاجعه بودن آن ندارند. شوربختانه مقامات کشورمان برای پیشگیری و مقابله با این رفتار کینه توزانه، به دنبال اجماع بینالمللی یا بهرهگیری از سایر ابزارهای موجود نرفتند و صرفا به موضع گیری سیاسی یا توسل به ابزار کمیساران آب ایران و افغانستان بسنده میکنند.
دریغا پس از انبوه امتیازهایی که تهران به امارت کابل داد، امروز همه پی بردهاند سیاست فعلی همراهی با طالبان و عدم فشار بر آنان برای تصحیح رفتارهای خصمانهاشان بهویژه در بخش آب، در قبال کشورمان، عاقبتی جز جریتر شدن این گروه، نابودی محیطزیست در دوسوی مرز و آیندهای تاریک برای مناطقی نظیر سیستان و حتی کلانشهر مشهد ندارد. https://panjshirnews.com/vdca.0nek49n0u5k14.html
panjshirnews.com/vdca.0nek49n0u5k14.html
